VERMINNEN, Johan
Mooie dagen
't Regende tranen binnen in m'n hart
terwijl de zon scheen op de Grote Markt
'k Stond tussen mensen maar ik was alleen
En lachte vriendelijk naar iedereen
Er klonk een liedje van Gilberto Gil
Dat eigenlijk alleen maar zeggen wil
Ach het leven is toch al zo kort
dat ik beter lachend wakker word
Oh mooie dagen
Ik hou zo van die mooie dagen
Mooie dagen
Oho mooie dagen
In Gent zag ik je op Sint Jacobs terug
Sindsdien gaan dagen voor mij veel te vlug
Duizenden mensen zongen op het plein
En ik die dacht van daar alleen te zijn
Een fijn orkestje op een podium
Zorgde ervoor dat ik weer dansen kon
Want het leven is toch al zo kort
Dat je beter lachend wakker wordt
Oh mooie dagen
…..
In Lokeren was jij er ook weer bij
Wist ik met m'n geluk geen blijf
Onder een hemel die vol sterren stond
Was het dat ons verhaal begon
Toen ik m'n liedjes naar de mensen zond
Tussen de kramen en de lampions
En al is mijn leven dan zo kort
Ik weet nu dat ik lachend wakker wordt
Oh mooie dagen
…..
De roos
(naar Amanda MCBROOM)
Men zegt van liefde dat ze zacht is
als een lief en teder woord
Men zegt van liefde dat ze hard is
en zo vaak het geluk vermoordt
Men noemt haar hunker een verlangen
Men noemt haar redder in nood
Ik zeg dat liefde als een bloem is
waarop de zon haar stralen strooit
Ze is het hart, zo bang en breekbaar
zo wankel en zo broos
Ze is de droom, bang voor ’t ontwaken
omdat ze dan de waarheid hoort
Ze wacht op wie haar nu wil plukken
op wie haar tranen steelt
Zo bang om vroeg te sterven
voor ze werk’lijk heeft geleefd
En is de nacht zo koud en eenzaam
Duurt het wachten veel te lang
Denk dan maar dat geluk alleen is
voor wie er hevig naar verlangt
denk dan maar dat bitt’re winters
en dikke lagen sneeuw
nog nooit hebben verhinderd
dat de roos hen overleeft
Laat me nu toch niet alleen
Laat me nu toch niet alleen
Radeloos en verloren
Sloop die muren om me heen
Help me zo bij jou te komen
Laat me eens je gezel zijn
Wees de gids die me zal leiden
Want ik ben reeds lang op reis
En zo moe, kom en bevrijd me
Neem me mee naar je land
Vol muziek en vol dromen
Leid me naar je land
Laat me in jouw wolken wonen
Laat me nu toch niet alleen
Neem m'n hand en toon me
De weg die leidt naar jou alleen
Help me zo bij jou te komen
‘k voel me goed
'k Voel me goed, ik voel me goed
Vraag me niet hoe je dat doet
'k Heb de kriebels in het bloed
'k Voel me goed, ik voel me goed
'k Voel me goed, ik voel me goed
Vraag me niet hoe je dat doet
'k Heb de kriebels in het bloed
'k Voel me goed, ik voel me goed
Ik heb geen nieuwsberichten nodig
'k Vind de kranten overbodig
Laat m'n brieven ongeopend
Wijs de schuldeisers de deur
In mijn hoofd zit 'r een liedje
't Is een zomers melodietje
Met een Braziliaans muziekje
'k Voel me in prima humeur
Laat de deurwaarders maar komen
Alles is al meegenomen
Alleen dat paar mooie dromen
Krijgen ze van mij nooit mee
‘k voel me goed, ik voel me goed
…..
'k Heb geen geld dus 'k heb geen zorgen
Wie denkt 'r nu nog aan morgen
Laat de toekomst daarvoor zorgen
'k Ben blij dat ik leven mag
Laat de crisismakers zeuren
Open de ramen en de deuren
Er staat echt iets te gebeuren
't Wordt vast een zonnige dag
Met wat vrienden musiceren
Wat kan dat de buren schelen
De versterker staat op zeven
En de buurvrouw zegt dat 't mag
'k Voel me goed, ik voel me goed
…..
Een vriend zien huilen
naar Jacques Brel
Natuurlijk is het ergens oorlog
kanonnen maken geen muziek
en vrede is er zo hard nodig
een paradijs bestaat er niet
aan geld kleeft er toch steeds een geurtje
maar wie het heeft die ruikt het niet
bloemen vertrappen dat gebeurt soms
maar een vriend zien huilen kan ik niet
Natuurlijk zijn er kwade dagen
en aan het eind wacht ons de dood
ons lichaam blijft ons steeds verbazen
we leven nog dus er is hoop
natuurlijk ontrouw wordt gewoonte
liefde in vele bedden ziek
we kunnen elkaars geluk vermoorden
maar een vriend zien huilen kan ik niet
En al die steden die vermoeid zijn
door kinderen van wel vijftig jaar
al onze liefdes hebben tandpijn
iemand die helpt vergeet het maar
de tijd blijft altijd ongenaakbaar
je kan verdrinken in verdriet
er is de waarheid die ons spaart maar
een vriend zien huilen kan ik niet
Natuurlijk zijn we nog integer
zonder het lef om jood te zijn
zelfs elegant zijn als een neger
kunnen we niet we zijn zo klein
en al die mensen onze broeders
zo zou het eigenlijk moeten zijn
de werkelijkheid ze is zo droevig
iemand zien huilen dat doet pijn
Brussel
Mijn Brussel, ‘k zit in je binnenzak
Een warme jas, je binnenstad
Die mij omarmt
En verwarmt zoals vroeger
Toen ik verdwaald en lusteloos
Jouw geborgenheid verkoos
Al zijn mijn dromen
Nu wat droever
Hier kende ik mijn eerste lief
Mijn eerste droom, eerste verdriet
Hier kerfde ik haar naam nog in jouw bomen
Hier had ik vrienden, liep ik school
En raakte ook nog op de dool
Hier voel ik me zo vaak verloren
Mijn Brussel al ben je erg ziek
Een mollepijp, een braakland
In ruïne ken ik jou niet
Ach je bent vreemd veranderd
Al ben je als een lelijk huis
Toch voel ik me hier veilig thuis
Als nergens anders
Mijn Brussel ik verlies me weer
En loop je straatjes op en neer
ze zijn jouw duizend armen
Hoe vaak liep ik hier toen
Niks om handen, niks te doen
Gewoon mijn tijd wat te verdromen
Eén of andere dag
Eén of andere dag
Daar kun je op aan
Stap ik uit de stroom
Van m'n dagelijks bestaan
Om uit te zien
Naar iets anders misschien
Dan die gezichten
Die me nu omringen
Dan neem ik afscheid
Van m'n platen, m'n boeken
Voor eens en voor altijd
En met de beste groeten
Dit lijkt me het land
Wel van blinden en dwergen
Met aan iedere kant
Veel te hoge bergen
Dag lieve vrienden
In de bruine kroeg
Jullie zullen me niet missen
Er is toch bier genoeg
'T Was plezierig plezant
'T Waren vrolijke tijden
Maar het duurt me wat lang
M'n tijd hier voor eeuwig te slijten
Eén of andere dag
Daar kun je op aan
Stap ik uit de stroom
Van m'n dagelijks bestaan
Om uit te zien
Naar iets anders misschien
Dan die gezichten
Die me nu omringen