TOTIUS
|
om al my hartpyn uit te klaag; om in my klanke uit te se, om soos in marmer vas te le die beelt'nis van my pyn.
waar ek die beelt'nis uit kan slaan; en al my klanke is eind'loos armer as wat ek ondergaan.
Nee, 'k gaan tot God wat weet, en le vas op my hart my regterhand en snik: 'o God, dit b r a n d!
|
om al mijn hartzeer te beklagen; om in mijn klanken uit te drukken, om als in marmer vast te leggen
de beeltenis van mijn pijn.
waar ik de beeltenis uit kan slaan; en al mijn klanken zijn eind’loos armer
dan wat ik moet ondergaan.
Nee, ‘k ga tot God die weet, en leg, vast op mijn hart, mijn rechterhand
en snik: ‘o God, dit b r a n d t’
|