GIUSTO, Hedwig

Adolf Hitler

…..
(1933) Met het aannemen van de Wet ter beëindiging van de armoede van het volk en het Reich verleende het Duitse parlement niet alleen een volmacht aan Hitler, maar ontnam het zichzelf ook de mogelijkheid om (grond)wetswijzigingen door te voeren. (…) In minder dan drie maanden was Hitler erin geslaagd om de krachten die hem in bedwang hadden willen houden, te verlammen: de absolute macht over Duitsland lag nu in zijn handen. In de daaropvolgende maanden werd het oude regime stap voor stap ontmanteld.

…..
(1940) Er bestonden twee opties: Engeland of Rusland. Door alle macht tegen Groot-Brittannië in te zetten zou dat land op de knieën kunnen gedwongen worden, voordat de Verenigde Staten hun bondgenoot te hulp zouden kunnen komen.

…..
Hitler onderschatte echter de militaire macht van de Russen en dacht ook daar weer te kunnen winnen door middel van een Blitzkrieg. Als de Sovjet-Unie verslagen zou worden dan zou Duitsland enorme gebieden in Oost-Europa en Rusland in handen krijgen (wat Hitler al had voorzien in “Mein Kampf”). Daarmee zou het Reich toegang krijgen tot onmetelijke natuurlijke hulpbronnen, waarmee het de krijgsinspanning tegen Groot-Brittannië zou kunnen blijven volhouden. Ook zou Hitler op die manier een Anglo-Russisch bondgenootschap weten te voorkomen en tegelijkertijd meer speelruimte kunnen creëren voor Japan in de Stille Oceaan. Het keizerrijk zou de Verenigde staten aan het Pacifisch front zodanig bezighouden, dat dat land zou afzien van directe steun aan Engeland.

Hitler twijfelde lang tussen de twee alternatieven. Operatie Seelöwe, die voorzag in een invasie van Groot-Brittannië na massale luchtbombardementen, werd herhaaldelijk uitgesteld (…)

…..
Uiteindelijk werd gekozen voor de optie van een aanval op de Sovjet-Unie.

….