BERGMAN


In abstracto

ik ga mezelf maar na

ik loop achter de dingen

ik volg het spoor en sta

soms binnensmonds te zingen

ik laat mijn aandacht gaan

en mijn gedachten lopen

ik breng mij in de waan

en blijf tersluiks wanhopen

ik schrijf zo af en toe

wat onverhoedse zinnen

ik ben het kloppen moe

ik kom mezelf niet binnen

maar in de avond staan

mijn doodgewaande dromen

onder een tamme maan

te praten met de bomen


Reisbrief

waarde vriend het is hier prachtig
de koeien zijn ontroerend drachtig

de spoorlijn loopt dwars door het dal

een vrouw beheert de waterval

elk huis of hok met beemd en gaard

verkoopt men op een ansichtkaart

de mensen lopen traag en stug

en komen op geen stap terug

men zegt god heeft ons klein gebouwd

maar sneed ons uit behoorlijk hout

dit alles sta ik aan te zien

zo is het paradijs misschien

en verder is hier alles prachtig

het wordt me soms wel eens al te machtig