NODON, Lijsje


voorjaarsnacht

zoals een hoer haar zelfbeeld

ergens anders vandaan moet halen

liep ik de tuin der doden in

wie let me het groen te bedwingen

bloei weer in knoppen te stoppen, toen

nog eens dunnetjes over te doen

voor ik een stap had gezet onderbrak

me een stem uit de bosjes die ik! riep

god natuurlijk, eeuwige pooier

die alleen in onszelf onderdak kiest

dus ik schrok maar half, liet

mijn trouwe klant de morele zaag

en begon de kou en het kale te ontvangen

op bloemen te onthalen, het gebladerte

terug in de takken te hangen, gestaag

te leven ongeacht het seizoen