KRAPUUL, Zjuul

Afscheid

Het boterde al lang niet al te best meer met ons twee

Na zeven jaar is 't schip dan ook verzwolgen door de zee

't Was al een tijdje duidelijk, wij waren uitgeklapt

Rest mij nog juist te zeggen: 't is tijd dat gij opstapt

Ja, verdwijn uit m'n ogen, trek het afscheid niet te lang

Vooruit en smoor 'm af, uw valies staat in de gang

Ja komaan, en pak uw biezen, 't is beter dat ge 'm smeert

Uw vriendje zit te wachten, hoor maar aan hij claxonneert

Ja vooruit en kuis uw schop af, ellendig stuk verdriet

'k Heb tranen in mijn ogen en 'k wil niet dat gij dat ziet

We deden door de jaren, allebei wel iets verkeerd

Maar w'hebben van mekanders fouten juist geen knijt geleerd

Ze waren sympathiek, de gebuur en zijn madam

Maar ik, ik had karakter toen uw punt bij paaltje kwam

Ja verdwijn uit m'n ogen, trek het afscheid niet te lang

…..

'k Heb altijd van u gehouwen en ik dacht gij ook van mij

Maar kom geen sentiment, geen gezever, 't is voorbij

Toch kan ik moeilijk zeggen ‘wordt gelukkig allebei’

Want zie: na al die jaren leeft nog iets van u in mij

Ja verdwijn uit m'n ogen, trek het afscheid niet te lang

…..

Ja verdwijn uit mijn ogen, en blijf er niet zo staan

Die glimlach van uw bakkes of ik vang nog vodden aan

Ja vooruit, komaan, verdwijn nu astemblief

Uw vriendje zit te wachten en ik word nog agressief

Ja vooruit, d'eruit, of 'k stamp u op de straat

Ik hou mijn eigen in, want seffens word ik kwaad