SVETLIKOVA, Runa


Strijk alle eer op

Zoals je na de griep eindelijk weer opstaat en geniet

dat je niet meteen weer moet gaan liggen zoiets

als bij een wandeling - te ver te donker te veel modder

plots weer bij het pad staan zoiets

zoals je na het zwemmen - te diep te hoge golven

wind aanlandig, onverwachts

het zand onder je voeten voelt en denkt

dit. Dit heb ik zelf gedaan en deze nieuwe grond

heb ik gevonden, deze kust

is alleen voor mij.

Herinner jij je nog dat wij zo buigzaam waren?

Herinner jij je nog dat wij zo buigzaam waren?

Dat wij ons met liefde in elkaar vouwden

op een te smal matras naast een koude radiator.

Herinner jij je nog hoe wij op late zomerdagen

kronkelden door bramen om de beste de lekkerste

de hoogste voor elkaar te verzamelen. Bramen.

Wij waren niet meer bang voor kou of doorns.

Wij tilden elkaar naar overal, zo draaglijk waren wij.

En weet jij nog wanneer waarom het dragen omsloeg

in verdragen wij onverwachts massief en stram en zwaar

of wij onder druk van buitenaf versteenden

of van binnenuit verhardden en of vallen dit keer

gelijk zal zijn aan breken en wat dat dan

voor ons betekent.