ALBERTS, Joh. C.P.


Ave reuma!

Omdat hij niet meer had om voor te zorgen

als eten, drinken, en niet eens een hond

niks aan z'n poeiers en z'n theepot in de morgen,

niks als z'n stoelgang en z'n trage mond

omdat ie niks meer had om aan te denken,

niet las, niet bad, en doof was voor muziek,

was hij zo dankbaar voor die laatste der geschenken

zijn tirannieke reumatiek.


Een liedje van de dood
…..
En als ik dood ben en begraven

en iedereen is uitgesmaald

en alle gasten zijn vertrokken

en alle kosten zijn betaald,

dan kwinkeleer ik lustig verder

in alle vogelen van den hof

en juich in de kastanjepluimen

en in de kikkerzang Gods lof.
…..