BARNAS, Maria


Horizon

Wanneer ik langs de kade kijk

zie ik een nacht de stad in trekken

als de langgerekte sloep die dekking

zoekt in een ondiepe rivier. De Amstel
schittert en wordt dof in mijn geheugen

terwijl het water klotst tegen de kaderand.

Wat vervoert zij anders dan het diepste

gruis het meest verstikkende verleden
zo dicht opeengepakt dat er loepzuivere

momenten uit ontstaan. Geluk op zomaar

een dag. Wanneer het grijs wordt
en haast licht hapert aan de horizon

een naam een stad de oeverloze tijd.