APPELMANS, Miel


Jantje's hoofd dat is ontploft

De leraar had ons zijn rantsoen geleerdheid ingespoten

Z'n boekenwijsheid met gezag over ons hoofd gegoten

En wij maar knikken en wij maar slikken

En elk van ons deed wat ie kon om alles te verteren

Dat lukte meestal niet zo best maar ja, je moest proberen

En wij maar knikken en wij maar slikken

Ik zag aan Jantje's rooie kop dat hij het niet zou halen

Maar dacht toch nooit dat hij dit met z'n leven zou betalen

Jantje's hoofd dat is ontploft, daar kon ie echt niet tegen

We hebben een mooie krans gekocht en een dag vrijaf gekregen

Ach Jantje was wel wat apart, die had zo van die dagen

Dat hij de leraar naar 't waarom der dingen durfde vragen

Maar hij moest knikken en hij moest slikken

Het kwam daarbij zo ver dat hij niet klakkeloos wou leren

Maar soms z'n eigen mening gaf of hard ging discussiëren

Maar hij moest knikken en hij moest slikken

En wij, wij voelden net als hij, maar hebben braaf gezwegen

Te vastgeroest in 't oud systeem, te bang om te bewegen

Jantje's hoofd dat is ontploft, daar kon ie echt niet tegen

We hebben een mooie krans gekocht en een dag vrijaf gekregen

We leven nu als nette lui in huisjes met teeveetjes

Op maat geknipt en opgepept met voorgekauwd ideetjes

En wij maar knikken en wij maar slikken

De school heeft ons goed afgericht, tot kermisaap met boordje

Die voor z'n meester buigt en springt, gewillig aan z'n koordje

En wij maar knikken en wij maar slikken

En wie niet buigt als iedereen wordt te verstaan gegeven

Dat het net als Jantje barsten moet, zo is nu eenmaal ’t leven

Jantje's hoofd dat is ontploft, daar kon ie echt niet tegen

We hebben een mooie krans gekocht en een dag vrijaf gekregen

't Is allemaal zo snel gegaan, een luide knal en boem gedaan

En Jantje was eraan

De grote revolutie
…..
En we maken revolutie, de grote revolutie

Wij eisen onze rechten, wij willen ervoor vechten

Want we maken revolutie, de grote revolutie

Nog even, nog even

Er zijn geen bazen meer, geen knechten
…..