Download document
ROBBEN, Jaap
Zullen we een bos beginnen ?
Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.
Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt
of in de middagzon
samen zwijgen.
En als ze 's avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.
Meneer
Oma kent mijn naam niet meer
vroeger spiekte ze nog
op het briefje
naast haar telefoon
verwisselde mij met mijn
vader, broer of oom.
Maar als ik nu
haar kamer binnenkom
met de klink nog
in de hand
zegt ze “Dag….
meneer.”
Oma kent
mijn naam niet meer
Kwukel
Ik ben niet bijzonder,
daar ben ik aan gewend.
Ik kan geen truc
die niemand kent.
In de stilte van mijn hoofd
bewaar ik geen geheim
dat mij de moeite maakt.
Voor mij bestaat zelfs geen recept
omdat mijn vlees naar lucht en water smaakt.
Misschien moet ik maar hopen
dat een mensenhand na duizend jaar
een paar botjes van me vindt en zegt:
‘Ik weet niet wat het is geweest,
maar dit was zo te zien
een heel bijzonder beest.’
.
You may also like …
… Michiel Sinds …. Sinds ik een eigen keukenla heb, Neem ik mezelf een stuk serieuzer. Het wil alleen nog niet zo lukken Met de meisjes en de studie, En ook het schrijven laat maar al Te zeer te wensen over. Alleen de rook en de drank glijden Als vanzelf naar binnen. Ik heb je nu al duizend keer …
― Michiel VAN ROOIJ
Lees verder ›
… te huur En de grote stille huisbaas Blijkt hardvochtig op den duur Bericht aan mijn doodgravers Heb geduld, ik kom beslist. Polijst alvast uw spade en maak wat gaten in de kist voor de wormen en de maden. ’t Is deze maand of volgend jaar zet ook wat luchtverfrissers klaar voor de verwachte stank …
― Hans DORRESTIJN
Lees verder ›
… eigenbelang mij kus op mijn eigenwang. CORRESPONDENTIE Mijn zoon schreef: papa, dat jullie gescheiden zijn vind ik niet erg, of wel, maar ik ben er ook aan gewend, ik ben bijna elf, maar dat mama niet een keer gehuild heeft nu jij in het ziekenhuis ligt, en dat ze steeds eigen schuld’ zegt, dat …
― Alain TEISTER
Lees verder ›
… Hoe het kwam weet ik nog niet. Vissen zwommen er keurig omheen. Het was of hij zijn bril maar weer had op gezet: dwars door zijn gesloten oogleden keek hij naar de wolken. en naar mij. Al was hij toch al bijna 5 jaar dood, hij was nog niets veranderd, vond ik. Toen hij 84 was raapte hij …
― Harry MESTEROM
Lees verder ›